Jak możesz tego nie wiedzieć?!

Każdy z nas przynajmniej raz w życiu usłyszał podobne pytanie. Ja też. Nie jestem dumna z tego, że tak mało wiem, ale też nigdy nie potrafiłam zrozumieć, dlaczego mam się wstydzić swojej niewiedzy zupełnie, jakbym rozmawiając z kimś była egzaminowana. Teraz nie jestem w stanie powiedzieć, o jaką rzecz konkretnie chodziło, ale na pewno o to, że nie posiadłam jakiejś tajemnej wiedzy na temat niezbadanej przeze mnie dogłębnie dziedziny. To takie żenujące! Bo przecież jak można być takim ignorantem?

Jak sobie radzę w podobnych sytuacjach? Oto przykład:
- Nie wiesz co to husaria?! - pyta zbulwersowany napastnik.
- Tak samo, jak ty nie wiesz, co to jest torborzyg, albo trądyfikacja.
- No jasne, takie słowa w ogóle nie istnieją.
- O boże! Jak można takich rzeczy nie wiedzieć!

W szkole uczymy się różnych rzeczy i nie jest niczym nowym, że ta wiedza w większości do niczego nam się nie przyda. A jeśli już, to zawsze można skorzystać ze słownika, z encyklopedii albo z różnych innych źródeł. Wszyscy o tym wiemy, a mimo to każdy z jakichś powodów uważa, że jeżeli już o czymś wie, to może się tą wiedzą szczycić i uważać za głupców wszystkich, którzy tego nie wiedzą. I nie chodzi o fizykę kwantową, ale o rzeczy proste. Tak proste, że olaboga ja nie mogę, jak można ich nie wiedzieć?! Bo to nieprawdopodobne, że ktoś może zwyczajnie nie pamiętać, albo, co gorsza, nie mieć pojęcia jaki jest wzór na pole ośmiokąta foremnego albo nie umieć wymienić przynajmniej kilku archipelagów. Zupełnie, jakby fakt, że chodziliśmy do takich samych szkół i uczyliśmy się tych samych przedmiotów miał oznaczać, że wszyscy mamy wiedzieć dokładnie to samo.

podnieta

Tymczasem szkoła szkołą, a życie swoją drogą. To, że ktoś w dzieciństwie nie oglądał tego samego filmu przyrodniczego z głosem Krysi Czubówny w tle, co ty i nie potrafi powiedzieć, po ilu miesiącach wykluwa się myszołów nie oznacza, że jest głupcem. To oznacza jedynie, że miał lepsze dzieciństwo, bo po szkole mógł grać w piłkę z kolegami. A ty dziś w zamian za to, że rodzice cię gonili do książek, możesz się cieszyć tą wiedzą, ale po co od razu ją na innych wyładowywać?

Czasem sobie myślę, że takie bycie podręcznikiem i nauczycielką, która bije linijką po łapach - w jednym - wynika z tego, że ci ludzie po prostu postanowili udowodnić, że z tej kompletnie nieprzydatnej wiedzy można jednak zrobić jakiś użytek. Najwspanialszym jej zastosowaniem jest wytykanie debilizmu tym, którzy jej nie posiadają. Przy okazji daje to ogromną satysfakcję i poczucie własnej wartości. Przecież nie ma nic wspanialszego od uczucia, że masz nad kimś przewagę bo ty to wiesz, a on nie. Dzięki temu możesz poczuć się raz na jakiś czas mądry i to uczucie podoba ci się do tego stopnia, że od tej pory korzystasz z każdej możliwej okazji, by utwierdzać się w przekonaniu.

Wiesz, dlaczego wszyscy śmieją się z Amerykanów? Bo jak można nie wiedzieć, gdzie leży Polska i że to jednak nie miasto w Rosji? Otóż to. A czy ty wiesz, gdzie dokładnie leży Pensylwania? Minnesota? Nebraska? W takim razie dlaczego, pseudo inteligencie, wymagasz od Amerykanów wiedzy na temat swojego kontynentu?
Nie ma nic złego w tym, że nie wiesz wszystkiego. To wręcz całkowicie normalne. Oznacza to bowiem, że masz ważniejsze rzeczy na głowie, niż bycie prymusem i jednak nie oceniasz ludzi na podstawie tego, ile "ważnych" dat są w stanie wymienić. I, nie przejmuj się, być może, podczas randki ze mną jednak będziesz miał czym zabłysnąć. Na pewno masz większe szanse że się z tobą umówię, niż Filip-Wiem-Wszystko w okularkach, który jedyne, czym mógłby próbować zaimponować kobiecie, to mówieniem o sprężystości ciał stałych.

Gdyby tak dało się po wyglądzie zidentyfikować nerda... Niestety, to, że tak nie wyglądasz, jeszcze nie znaczy, że nim nie jesteś :(

Wracając do Amerykanów, oni są nawet mądrzejsi od nas. Nie widzą nic kompromitującego w tym, że nie mają elementarnej wiedzy o świecie bo zwyczajnie zdają sobie sprawę, że nie od tego zależy, czy są mądrzy i wartościowi. Kształcą się na specjalistów od wąskich dziedzin, bo lepiej być specjalistą w jednej konkretnej sferze, aniżeli trochę orientować się w geografii i być trochę średnim z chemii. Specjaliści od wszystkiego są specjalistami od niczego.
Poza tym jeśli już wstydzić się czegoś, to nie braku wiedzy, a twierdzenia, że się jest nie wiadomo jakim intelektualistą i poprzestania na tym.
Prędzej dogadam się z osobą, która przyzna się do niewiedzy, niż z taką, która będzie rzucać ciekawostkami i myśleć przy tym, że się czymś popisała. Zatem, jeśli bez namysłu potrafisz wskazać na mapie, gdzie znajduje się Honduras, Jemen albo Kuwejt i twierdzisz, że to takie oczywiste, to wyjdź z tego bloga. Powiedzmy, że jesteś dla mnie za mądry i lepiej dla nas obojga, żebyśmy nie mieli wątpliwej przyjemności płynącej z wymiany zdań. Zgaduję, że ty nie chciałbyś czuć, że zniżasz się do mojego poziomu, bo wtedy mogłyby cię rozboleć liczne fałdy na mózgu, a ja z kolei nie chcę narażać się na to, że usłyszę tekst w stylu "jak można być tak głupim i tego nie wiedzieć?". Poza tym mogłabym pokonać cię doświadczeniem.